امروز به این فکر میکردم که منظور آلبرت اینشتین نسل ما بوده... نسلی که فقط از تکنولوژی استفاده میکنه... نسلی که در مورد هیچ چیز فکر نمیکنه...
حدود 15 سال پیش وقتی که نسل جدید زبانهای برنامه نویسی به صورت ویژوال شروع به رشد کرد، کاری که ما باید ساعتها در موردش فکر میکردیم و برنامه مینوشتیم با حرکت ماوس و کشیدن یک شکل روی صفحه ظرف کمتر از 10 ثانیه انجام میشه!!! همون موقع من حس میکردم که این یک فاجعه است... اما چاره ای نبود... باید با تکنولوژی همراه میشدیم... من هم از اون موقع از زبانهای برنامه نویسی ویژوال استفاده میکنم...
فکرش رو بکنید همین button که در تصویر فقط با ماوس کمتر از 5 ثانیه میتونید ایجاد کنید برای ما بیش از یک ساعت برنامه نویسی داشت!!! پس نمیشد همراه نشد و از نرم افزارهای قدیم استفاده کرد.. ولی آیا میدونید کسانی که زبانهای نرم افزاری ویژوال رو ساختند و میسازند خودشون از چی استفاده میکنن؟؟... بله درست حدس زدید.. اونها هنوزم از کدهای قدیمی استفاده میکنند... با قابلیت های جدید و برتر...
چه کسانی پشت این اسرار هستند؟
چه کسانی میخوان که نسل امروز مصرف کننده باشه؟
حتی خیلی از کسانی که تصور میکنند نرم افزار نویس هستند فقط مصرف کننده هستند چه برسه به مردم عادی!! واقعا پشت این پرده چه کسی است؟
چه کسی در صدد اینه که پیشگویی آلبرت اینشتین درست از آب دربیاد؟
...
یا ممکنه این خود ما هستیم که راه رو اشتباه میریم؟
.....
به نظر من استفاده از تکنولوژی اشکالی هم نداره. به شرط اینکه غرق نشیم! باید از تکنولوژی برای درست اندیشیدن استفاده کنیم. اشکال کار اینجاست که ما اجازه میدیم تکنولوژی به جای مغزمون فکر کنه... و این فاجعه است...
تکنولوژی فقط یک ابزاره. نباید جای تفکر رو بگیره.
اگر با همین روش امروز پیش بریم روزی میرسه که حتی برای حرف زدن هم اجازه میدیم ابزارهای تکنولوژی برامون تصمیم بگیرن. تصمیم بگیرن که ما چی بگیم، چی بنویسیم، چی بخوریم، کجا بریم، کی بریم، از چه راهی بریم و.. ... ... و ما تبدیل میشیم به قسمتی از ابزار تکنولوژی برای انجام کارهای مختلف.... وقتی که این رو بفهمیم خیلی دیر شده...
بیاید از امروز تصمیم بگیریم فکر کنیم و بیاندیشیم...
۱ نظر:
چه عجب مدتها بود اینجانمینوشتید ....فیس بوک دنیای وبلاگ نویسها نیست اما خیلی ها اونجا مینویسن ولی من هنوزم که هنوزه پیوندهای وبلاگم رو هر از چند گاهی سر میزنم امروز که دیدم نوشتین خیلی خوشحال شدم....امان از تکنولوژی دیگه گوشی هامون رو حتی تو مهمونیهامون هم سخت کنار می گذاریم...گاهی ب جنس میشم مهمونا که رمز وای فای میخ ان یه جوری میپیچونم میگم یه دقه اومدین ت دم ببینین...اما همه ناگذریم چون زندگی رو یه جورایی راحت میکنه....قلمتون روون
ارسال یک نظر