یکی از دوستان خوب من در مورد عشقهای اینترنتی مطلبی نوشته بود که ترجیح دادم نظرم رو در این مورد و اصولا در مورد روابط و دوستی های اینترنتی اینجا بنویسم...
....
شاید سال ۱۳۷۲ دسترسی به اینترنت داشتن برای همه ایرانیان مقدور نبود... شرکتهایی و سازمانهای محدودی بودند مثل شرکت داده پردازی و سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران، که تحت شرایط خاص به شرکتهای خصوصی و پزشکان و از این قبیل اکانت اینترنت میدادند و اون هم با قیمتهای گزاف (مثلا کیلوبایتی ۵ ریال! یا شرکت داده پردازی سالیانه ۳۶۰ هزار تومان یک ساعت در روز!)...
شاید باورتون نشه ولی همینطور بود... گاهی مجبور بودیم به خاطر مصرف کمتر، عکسها رو روی برازر ببندیم...!! یا از این قبیل کارها...
به دلیل این محدودیت، یوزرهای ایرانی (منظورم داخل ایرانه) بسیار کم بود. کمتر بود کسی که از خودش و مشخصاتش چیزی رو پنهان کنه... نمیدونم.. شاید برای اینکه به محیط اینترنت آشنایی زیادی نداشتند و از خطراتش آگاه نبودند... ولی معمولا راستگو بودند!
به همین دلیل دوستان خوبی میشد پیدا کرد... ولی امروز اوضاع خیلی فرق کرده.. به سختی میشه رابطه خوبی روی این محیط ایجاد کرد که بر پایه راستی و درستی باشه...
...
عشقهای اینترنتی، یکی از خطراتی بود و هست که یوزرها رو تهدید میکنه. خوبی این خطر اینه که کسی رو تهدید میکنه که خودش رو در معرض این خطر قرار بده... و بدی این خطر اینه که، گاهی متوجه نمیشی که چه طور و چه زمانی در معرض خطر قرار گرفتی!
اون سالها دختری رو توی ژاپن میشناختم که از همین راه پارتنر خوبی پیدا کرد و ازدواج کرد... ولی امروز مخصوصا برای ایرانی ها این راه بسیار پر خطر و پر از دروغ و نادرستیه...
اشکال اینجاست که توی دنیای واقعی ما ایرانی ها، اونقدر دسترسی به جنس مخالف سخت و دشوار شده که خیلی از آدمها ترجیح میدند این راه رو برای شروع انتخاب کنند... البته منظورم از دسترسی دشوار هر نوع دسترسی نیست. امیدوارم متوجه باشید که از یک رابطه سالم صحبت میکنم
به هر حال نظر من اینه که انتخاب کلمات "عشق اینترنتی" اصولا درست نیست. این دو کلمه کنار هم خیلی سخت جور میشن... عشق.... اینترنت... دو واژه ای هستند که امروز خیلی با هم غریبند... مراقب خودتون باشید...
...
اما در مورد دوستی های اینترنتی... میتونم بگم برای کسی مثل من که به طور معمول حداقل ۹ ساعت از زندگی روزانه رو پشت این اختراع عجیب آدمیزاد نشسته! راه بدی برای پیدا کردن دوستان خوب نیست...
امروز که برای شما مینویسم، بعد از حدود ۱۶ سال که از دسترسی من به این اختراع عجیب میگذره، دوستان بسیار خوبی دارم که هر کدومشون جایی از این دنیا زندگی میکنند... بعضی هاشون بنا به شرایط خاصی از دست من رفتند... بعضی هاشون از دوستان خارج از اینترنت بودند که الان به خاطر دوریشون به دوستان اینترنتی تبدیل شدند... بعضی هاشون شاید همیشه برای من به صورت یک آی دی یا یک ایمیل باقی بمونند... بعضی دیگه دوستان نزدیک من هستند که بیش از اینکه همدیگه رو ببینیم، اینجا با هم هستیم... و ....
خلاصه اینترنت باعث ایجاد روابط زیادی برای من شده که آرزو میکردم فرصت داشتم تا تمام این روابط رو به دوستیهای دنیای واقعی تبدیل کنم... ولی شاید این نوع روابط به همین دلیل ایجاد شده. به دلیل اینکه فرصت ما آدمها خیلی کمه و این راهیه که ما رو به هم نزدیکتر میکنه....
بهتره که خوب ازش استفاده کنیم...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر