نوازنده ساکسیفون...

دیروز عصر از وقتی از محل کارم برمیگشتم اتفاق جالبی افتاد....

ساعت ۵ و ۵۰ دقیقه بعد از ظهر، روز شنبه ، یازدهم مهرماه ۱۳۸۸ ، خیابان ولی عصر، روبروی جام جم....

شیشه های ماشین بالا بود و صدای موزیک تقریبا نمیذاشت صداهای خارج از اتومبیل رو بشنوم...

توی ترافیک خیابون ولی عصر به سمت پارک وی میرفتم...

یک دفعه صدای دلنواز ساکسیفن از ماشین بقلی توجه منو جلب کرد... آخه من صدای ساکسیفون رو خیلی دوست دارم... مخصوصا آهنگهای "کنی جی"....

ضبط رو خاموش کردم و شیشه رو آوردم پایین.... ولی صدایی از ماشین بقلی نمیومد...

همینطور که توی ترافیک جلو میرفتم دنبال صدای ساکسیفون می گشتم...

.... پیداش کردم....!

چه صحنه جالب و متاثر کننده ای....

جوانی خوش هیکل و خوش تیپ، کنار فروشگاه مبل جام جم، کیفش رو روی زمین گذاشته بود و داشت ساکسیفون میزد و پول جمع میکرد.... کلاهش رو روی چشمهاش کشیده بود.... شاید به خاطر این نبود که ما اونو نبینیم.... شاید اون نمیخواست ما رو ببینه....

ماشین رو کنار کشیدم.... هرچند که توی خیابون ولی عصر توقف مطلقا ممنوعه... ولی نمیشد گذشت.... حقیقتش یاد دخترک زیبای فال فروش توی خیابون سایه افتادم و به خودم گفتم یک لحظه وایسا....

پیاده شدم و در بهت و حیرت بسیار از تبحر جوان توی نواختن ساکسیفون، کمی پول توی ساکی که جلوی پاش باز بود گذاشتم.... فقط یک لحظه لبانش رو از ساز جدا کرد و گفت "متشکرم آقا"....!! چقدر مودبانه این کلمات رو گفت....

قلبم درد عجیبی داشت.... برگشتم توی ماشین.... راننده ها از توقف من شاکی شده بودند... پس باید راه میافتادم... دلم میخواست داستانش رو بشنوم... صدای سازش رو هم همینطور...

یک بار دیگه مشغله های این دنیا امانم نداد تا .... باید میرفتم.... کارهای زیادی بود که باید انجام میدادم... و این دفعه حق با من بود.... حقی نداشتم که بیش از این بدونم.... حقی نداشتم که بیش از این بشنوم.... شاید روزی سهم من از صدای ساز این جوان بیش از این باشه... خدا میدونه.... در ضمن نمیخواستم مزاحم کسب درآمدش و همینطور مزاحم صدای زیبای سازش بشم.... رفتم و صدای ساکسیفون آروم آروم جاشو به صدای ماشینهای توی خیابون داد.....

.....

تا حالا دیدید که صدای ساز وقتی از یک دل شکسته بیرون میاد با صداهای دیگه فرق داره؟ میشه تشخیص داد.... کمی دقت کنید، حتما تشخیص میدید...